Hayatta her sey bir hayat arkadasi bulmak mi acaba? Yani bir can yoldasi sizi gorunce mutlu olan, siz gordugunuzde mutlu oldugunuz, beraber keyifli vakit gecirdiginiz. Umut hep buradasin...

Kizimi sorunsuz uyutmayi hala basaramiyorum. Onu uyutmaya calismam, basaramama ve sonrasinda duydugum duygu patlamasi karmakarisik bir kafa. Hayatimda en cok eksikligini duydugum disiplin duygumun cok az olmasi. O yuzden basaramadigim bir seyi cocuguma tabi ki ogretemiyorum, basaramayinca da kendime kiziyorum hatta kizima da. Uykusu gelen bir cocugun, tum rutinlerin ardindan yattiginda uyumamak icin direnmesi, tabi ki cileden cikariyor.

Bu aksama bakiyorum. Su an saat neredeyse 10 ve iki saattir ugrasiyoruz. Sinir harbi, hayatimdan nefret ediyorum bu ugrasi sirasinda, sonrasinda da sucluluk duygusuyla kavruluyorum tabi. Bu disiplini hem kendim hem kizim icin ogrenmek zorundayim. Elbette kendim icin ne kadar sansim var bilmiyorum bu yastan sonra. Ancak bu aksama bakinca buyuk bir hata yaptigimizi da kabul ediyorum. Hava gece yarilarina kadar kararmadiginda aksam oldugunu ancak saate bakarak anlayabiliyor insan, ortalik da gercekten gunluk guneslik olunca uyumak yapay geliyor. O yuzden bu aksam 7 de alisverise gittik kizimla kisa bir sure icin de olsa aptalca verilmis bir karardi, uyku saati gecti ve sonrasinda hala devam eden aksam iskencemiz basladi.

Gelelim kiloya 56 kiloyum yani degisen bir sey yok. Beni cok rahatsiz eden bir durumda yok. Ancak uzun zamandir hayal ettigim 50 kiloya ulasamayacigimi kabul etme zorundayim. Motivasyon yok ve basaramiyorum:( Vazgecmi degilim yeni hedefim cikacagimiz tatil oncesi 3 kilo vermek. Yani haftada bir kilo, bilmiyorum deneyecegim tabi.

Sevgiler...

Buldum (sandim)

Gecen gun soyle bir sey kesfettim. Her gereksiz yeme ihtiyaci duydugumda sunu soyleyecektim kendime, istedigim gibi gorunmeyi daha saglikli olmayi yemeye tercih ediyorum! Muthis bir buldum, buldum hissi yaratti bu bende. Bu kilo olayini cozdugumu, en azindan kendim icin, dusundum. Ancak hemen testler geldi tabi, bulusumun dusundugum kadar kuvvetli olmadigini anladim. Mesela bugun evdeyim ve sanki surekli acim, bir ara kek yapmaya cok da yaklastim. Farkettigim bu kek yapma dusuncesi bir asiri yeme hissinden cikmadi tam tersi, kek, sevgi, aileyle gecirelecek guzel zamanlar fikri atesledi beni. Ancak gerek kek yapmanin cok uzun surecegini dusunmem gerekse kilo verme azmim durdurdu beni. Gidip su ictim onun yerine.

Sevgiler...

Neden?

Ilk yazdigimdan beri iki ay gecmis bu arada olanlar. Once iki kilo verdim gayet kolayca ve simdi yine basladigim yerdeyim yani 57 kiloda. Bir seyi farkettim kesinlikle zevk aldigim yemeyi sevdigim icin yemiyorum artik, eskiden oyleydi ama. Simdi genelde icimde duydugum bir ani yeme duygusu bir nutella alma, bir kek yeme duygusu, ve oturup afiyele yemek yiyen bir insan yik. Neden yedigini bilmeyen bir insan, sadece yiyen.

Kendime sordugumu su, acaba bir sekilde kendimi sabote etmeye mi calisiyorum, yani basarmamayi basramaya mi yegliyorum? Bunun yanitini bilmiyorum, ama kendime iyi olmak istiyorum, kendimi seviyor ve degerli oldugumu dusunuyorum. Iyiye layigim, kotuye degil, kendime iyi davranmam cok cok onemli.

Aklima gelen negatif taraflari yemenin, kilolu olmanin:

Maddi:
1. Ayda ortalama 200 DKK belki de daha fazla gereksiz abur cubur parasi. (Abur cubur almayi dusunup almadigim her seferinde bu parayi yazacagim daha gercekci bir rakam icin)
2.Ideal kilomda olsam cok dahaz az bir miktar harcayarak istedgim gibi gorunecegimi saniyorum.
3. Harcadigim zaman kiloyu dusunerek, kendimi iyi hissetmeyerek. Ise gitmekten zevk almayarak belkide istedgim kalitede calisamayarak.

Saglik
1. Ozsaygimin azalmasi, kendimi iyi hissetmemen genel ruh halimin negatif olmasi.
2. Istedigim seylere odaklanamamam.
3.Bel agrisi sirt agrisi
4. Yuksek kolesterol

Bunlara ek olarak belki de en kotu noktalardan beri kendi sagliksiz yeme aliskanliklarimi kizima da gecirme riski, ki bu son derece yuksek bir ihtimal.

Kendime haksizlik etmemen gereken yapmaya calistigimin yani kilo vermenin, dunyanin en zor seylerinden biri oldugunu gormem. Bunu biliyorum tabi, ama strateijim degistirerek yeniden deniyorum. Ic disiplinimi daha aktif hale getirecegim.

16 yasindayken dersaneden cikiyordum, hava cok guzeldi. Universite sinavinin tum agirligina ragmen herkes civil cilvildi, kendimi bildim bileli kendimle nasil gorundugumle cok ilgiliydim. Aklima olabilecegimin en iyisi gibi gorunmenin ne kadar onemli oldugu geldi, icime coktu bu dusunce. Insanin yapabilecginin en iyisini yapmamasinin ne kadar yazik oldugunu dusundum. Yazik ki bu dusunce sonra gelip gecti.

Simdi 20 yil sonra geriye donup bakinca o an hissettiklerim ne kadar tanidik geliyor, gercekten sanki o ani sadece 5 dakika once yasadim gibi. Gercek su ki, kendimi bildim bileli nasil gorundugumle cok ilgilendim, giydiklerim, saclarim hep vaktimi aldi. Hic bir zaman cok kilolu olmadim ama hayatimin bir kac aylik bir donemini saymazsam hic bir zaman tam istedigim kiloda da olmadim. Komik ya da trajik ya da her ikisi birden olansa, hayatimin neredeyse %90 inda kilo onemli oldu. Cok derin analizlere girecek degilim, en azindan simdi.

Bu blogu az once actim, amacim bir zayiflama seruvenini paylasmak. Adini da bir dirhem et koydum, geldigim kulturde bir dirhem et bin ayip orter derler ama hic hatirlamiyorum kilolu insanlara iltifat edildigini. Tam tersi bana hep surekli rejim yapan ama kilo veremeyen bir ulkeymisiz gibi geldi vatanim.

Bu maceramda bakalim neler olacak.

17 Ocak 2011 itibariyla kilo: 57
Hedef kilo: 50

7 kilo gercekten cok uzun bir yol, biliyorum, tecrubeliyim.

Su ana kadar kilo vermek konusunda ogrendigim en onemli derslerden biri su: Mutlaka spor yapacaksin. Baska turlu azindan ben kilo veremiyorum, ya da soyle ifade edeyim. Benim kilo verme istegim estetik bir amac degil sadece, nasil hssettigim cok onemli. Simdi ben hele 37 yasinda bir cocuk annesi olarak, spor yapmadan kilo verirsem yeterli olmayacak biliyorum. Sporun verdigi zindelige ihtiyacim var. Bu konuda yasadigim yer itibariyla cok sansliyim, kosmaya uygun bir cevrede yasiyorum. O yuzden haftada 2-3 kez kosmayi istiyorum.

Amacim haftada bir yazmak tabi onemli bir sey olmazsa arada. Bir de ilk basta daha yogun yazacagimi saniyorum.

Sevgilerimle...