Hayatta her sey bir hayat arkadasi bulmak mi acaba? Yani bir can yoldasi sizi gorunce mutlu olan, siz gordugunuzde mutlu oldugunuz, beraber keyifli vakit gecirdiginiz. Umut hep buradasin...

Kizimi sorunsuz uyutmayi hala basaramiyorum. Onu uyutmaya calismam, basaramama ve sonrasinda duydugum duygu patlamasi karmakarisik bir kafa. Hayatimda en cok eksikligini duydugum disiplin duygumun cok az olmasi. O yuzden basaramadigim bir seyi cocuguma tabi ki ogretemiyorum, basaramayinca da kendime kiziyorum hatta kizima da. Uykusu gelen bir cocugun, tum rutinlerin ardindan yattiginda uyumamak icin direnmesi, tabi ki cileden cikariyor.

Bu aksama bakiyorum. Su an saat neredeyse 10 ve iki saattir ugrasiyoruz. Sinir harbi, hayatimdan nefret ediyorum bu ugrasi sirasinda, sonrasinda da sucluluk duygusuyla kavruluyorum tabi. Bu disiplini hem kendim hem kizim icin ogrenmek zorundayim. Elbette kendim icin ne kadar sansim var bilmiyorum bu yastan sonra. Ancak bu aksama bakinca buyuk bir hata yaptigimizi da kabul ediyorum. Hava gece yarilarina kadar kararmadiginda aksam oldugunu ancak saate bakarak anlayabiliyor insan, ortalik da gercekten gunluk guneslik olunca uyumak yapay geliyor. O yuzden bu aksam 7 de alisverise gittik kizimla kisa bir sure icin de olsa aptalca verilmis bir karardi, uyku saati gecti ve sonrasinda hala devam eden aksam iskencemiz basladi.

Gelelim kiloya 56 kiloyum yani degisen bir sey yok. Beni cok rahatsiz eden bir durumda yok. Ancak uzun zamandir hayal ettigim 50 kiloya ulasamayacigimi kabul etme zorundayim. Motivasyon yok ve basaramiyorum:( Vazgecmi degilim yeni hedefim cikacagimiz tatil oncesi 3 kilo vermek. Yani haftada bir kilo, bilmiyorum deneyecegim tabi.

Sevgiler...